Krakowski Ratusz - 1852 r. źródło: MHK Rynek Główny 1, Ratusz. Nie ma w Krakowie bardziej prestiżowej lokalizacji. Mieszcząca się tutaj "Restauracja Ratuszowa" to niejako spadkobierczyni dawnej Piwnicy Świdnickiej. Dzisiaj jest to miejsce niezwykle atrakcyjne, można tu dobrze zjeść, posłuchać muzyki na żywo lub oglądnąć występy teatralne. Aż trudno uwierzyć że ten stan trwa dopiero kilkadziesiąt lat. Po dawnych zabudowaniach i piwnicach nie ma już śladu. Miejski spichlerz przylegający niegdyś do ratusza możemy oglądać tylko na rycinach i obrazach. Neogotycki odwach został wyburzony tuż po II wojnie światowej. Piwnica Świdnicka znajdowała się w nie istniejących dzisiaj pomieszczeniach, a od sali tortur oddzielała ją jedynie kamienna ściana. Tym wpisem będę chciał pokazać jak w XIV-XVI wieku funkcjonowało to miejsce.

Na niebie zbierały się ciemne, deszczowe chmury. Nad trawiaste wzgórza nasuwały się powoli niskie, kłębiące się obłoki przywiane tu przez wschodnie wiatry. Gdzię daleko na horyzoncie już widać było ciemniejącą, granatową ścianę deszczu, która pochłaniała kolejne pogórki. Nie mineło dziesięć minut kiedy ściana ogarnęła najbliższe wzgórza. Wiatr wiał wciaż z taką samą siłą kierując krople równo w przód. Zakurzone źdźbła traw w jednej chwili zamieniły się w lśniące zjeżdżalnie dla kropel, które po zetknięciu z ziemią wnikały w nią natychmiast. Grunt powoli zmieniał swój kolor z wypranego, jasnego brązu na intensywny ciemny brąz. Gdy nagle, ulewa nieoczekiwanie zmieniła swój kierunek. Ściana deszczu zaczęła się rozchodzić na boku jakby ktoś z wielką siłą wbił w nią klin. Chmury zaczęła ustępować odsłaniając błękitne niebo, a słońce roziskrzyło zroszone wiosennym deszczem trawy. Nad wzgórza zawitał Zefir osiadając łagodnie na jednym z nich, w ręku trzymał butelkę.

W ostatnią niedzielę miałem niewątpliwą przyjemność uczestniczyć w IV Krakowskich Warsztatach Piwowarskich, które odbywały się w piwnicach House of Beer przy ulicy św. Tomasza. Pierwszy raz pojawiłem się na takim wydarzeniu i zupełnie nie wiedziałem czego się spodziewać. Oczywiście miałem świadomość, że impreza będzie miała formę wykładu, czy też prezentacji, ale nie wiedziałem na jakim poziomie organizacyjnym będzie stała, jaka będzie atmosfera i czy zdołamy się pomieścić. Moje wątpliwości i obawy szybko zostały rozwiane. Kiedy zaczął się pierwszy wykład mogłem spokojnie wyprostować swoje krótkie nogi i wygodnie się rozsiąść. Nie oznacza to, że sala świeciła pustkami! Moim skromnym zdaniem ludzi był w sam raz, wszyscy mogli wygodnie siedzieć i słuchać, a było czego!

Demeter właśnie wychodziła z wody. Gorące źródło burzyło taflę sadzawki która położona była nieopodal leśnego pałacu bogini. W okół unosiła się para a po marmurowych kolumnach spływały strumyki skroplonej wody. Teren okalający sadzawkę porośnięty był miękkim, soczyście zielonym mchem i wodolubnymi roślinami w kolorach różu i czerwieni. Jednak to nie kolumny były najbardziej monumentalne. Nad całą scenerią górowała pęknięta na pół biała skała, z której tryskała gorąca woda. Posłaniec nieśmiało wyjrzał zza kolumny mówiąc - Pani, przesyłka od Bogini Hery - odłożył paczkę i czym prędzej odwrócił wzrok. Demeter spojrzała na niego z uśmiechem dając do zrozumienia że powinien czuć się w tej sytuacji jeszcze bardziej zawstydzony. Okryła się swoją patynową togą i powiedziała - dziękuję Ci posłańcu - a kiedy ten odwrócił się w pośpiechu, dodała łagodnie - pamiętaj że wzrok to tylko jeden ze zmysłów. - Posłaniec zmieszany, z rumieńcami na twarzy czym prędzej oddalił się pozostawiają boginię sa