Łazy – Moszczany Teren gminy Radymno, w której granicach leżą Moszczany należał w X wieku do Wiślan, a później do Państwa Piastów. W wieku XI, XII i XIII tereny były podległe Państwu Halicko-Wołyńskiemu (podobnie jak Janów Lubelski ). Pierwotna osada, założona przez słowiańskie plemię Radymiczan, istniała już we wczesnym średniowieczu jednak później, gdy osadnicy przenieśli się na inne tereny, gród upadł. W 1338 roku będący w opałach władca Rusi Halickiej zawarł z królem Kazimierzem Wielkim układ uznający polskiego władcę za dziedzica Rusi.

George zajechał właśnie swoim kombajnem do zagrody kończąc tym samym pracę na olbrzymiej farmie pszenicy, gdzieś, w środkowych Stanach Zjednoczonych. Wielka przyczepa pełna pszenicznych ziaren przetaczała się powoli w stronę silosu. Rękaw zawisł nad nią i zaczął wciągać zboże do środka. Gdy ostatnie ziarna znikały, na horyzoncie pojawiły się ciemne, burzowe chmury. - Pospiesz się Fred, za chwilę będzie lało! - krzyknął George widząc swojego najbliższego sąsiada jadącego pobliską drogą. Fred odwrócił głowę i wrzucił trzeci bieg. 20 minut później był już po rozładunku. - Dzięki, zmókłbym jak kaczka. - Nie ma sprawy, lepiej żebyś nie utknął w błocie. Nie miałbym z kim świętować końca żniw! - O! Racja, racja - i Fred poszedł w stronę stodoły. 

Pisary Pierwsze ślady osadnictwa na obszarze wsi pochodzą z XI wieku, natomiast pierwsze wzmianki pisane pochodzą z 1319 roku z dokumentu lokacyjnego  Tenczynka . Według nich Pisary miały być wsią zamieszkiwaną przez służebników (psarów) rycerskich, a właścicielem był wówczas Grzegorz z Pisar. Do XV wieku wsią rządzą potomkowie Grzegorza. W drugiej połowie XV wieku we wsi znajdowały dwa dwory, Żegoty i Rafała Ryterskich oraz Grzegorza z Paczułtowic. Koniec wieku przynosi kolejną zmianę właścicieli, wieś przejmują Stanisław Pisarski i Jan Konieczny.

Horyzont falował od rozgrzanego powietrza, a gorący wiatr roznosił kłęby czerwonego pyłu obsypując nim drobną, wyschniętą roślinność. Na jedynym, w promieniu kilku kilometrów, solidnie wyglądającym drzewie siedział Aborygen. Autochton miał ze sobą butelkę i szkło, a w nim zamglone, bursztynowe, piwo ze średniooczkową pianą, która ładnie zdobiła naczynie. Nikt, nawet senior wioski, nie wiedział skąd tubylec wziął szkło i butelkę na środku półpustyni... Nogi zwisały mu swobodnie z gałęzi grzejąc się w słońcu, a rzadkie liście rzucały minimalny cień na jego głowę.

Piekary Historia osadnictwa na terenie Piekar sięga najdawniejszych czasów. W pobliskich jaskiniach znaleziono ślady bytowania człowieka z okresu paleolitu. Pierwsze wzmianki o Piekarach jako części pobliskiego Tyńca pochodzą z XI-XII wieku, natomiast na dokumencie lokującym wioskę na prawie niemieckim widnieje rok 1456. Ponad trzy wieki później, po pierwszym rozbiorze Polski, Piekary zostały oddzielone od Tyńca granicą. Tyniec stał się miasteczkiem austriackim, a Piekary pozostały w Rzeczpospolitej.