Czy można w ciągu pól godziny zachwycić się jakimś miejscem? Można, nawet w ciągu sekundy. A czy można w ciągu pól godziny zachwycić się, udokumentować to miejsce na zdjęciach, spróbować w nim dwóch piw, porozmawiać z sympatyczną obsługą i zechcieć tu wrócić w czasie kolejnej przesiadki kolejowej? Zdecydowanie można. Ironii całemu przedsięwzięciu dodaje fakt iż miesiąc wcześniej miałem w Rzeszowie pięć godzin na przesiadkę i zaplanowaną wycieczkę po stolicy Podkarpacia, w której nie uwzględniłem tego lokalu, zwyczajnie nie wiedząc o jego istnieniu. Żeby było śmieszniej mijałem go w odległości 15 metrów co najmniej 2 razy. 

Od dwóch godzin pomarańczowa, powiększająca się wciąż łuna zwiastuje nadejście kolejnego bezchmurnego dnia. Wraz z pierwszymi promieniami słońca wyłaniającymi się zza rozległych podmokłych łąk, otwierają się z hukiem drzwi stojącej samotnie chatki. Głuchy trzask poderwał gniazdujące w pobliżu ptaki. - Cholera by to... znów to samo - zaklną pod nosem stary gajowy, który właśnie wybierał się na zakupy do wioski. Chwilę później jego stare, przechodzone sandały człapały jak zawsze po leśnej ścieżce, przy wiekowym plecaku dyndał stary metalowy kubek, a z bocznej kieszeni wystawała materiałowa chusteczka w kratę. Nie minęły dwie godziny, gdy leśnik znalazł się na wiejskim targu.

Uwielbia, no po prostu uwielbiam takie miejsca! Co tam słynne multitapy, knajpy w zatłoczonym centrum Krakowa, czy ze wszech miar wychwalane, słynne restauracje. Dla mnie właśnie takie miejsca jak to, są najbardziej godne uznania i polecenia! Wbrew pozorom wcale nie są to ani obrzeża miasta, ani odludny ośrodek wypoczynkowy, nie! To zwyczajne, zielone serce Nowej Hut y , tuż obok Placu Centralnego i Nowohuckiego Centrum Kultury, skraj osiedla Centrum E. W takich okolicznościach przyrodniczych i architektonicznych w listopadzie zeszłego roku wyrosła łancafe .