Rozległa się wrzawa, wszyscy wstali klaszcząc z zaangażowaniem. Po trzech godzinach wsłuchiwania się klasyczne brzmienia walca wiedeńskiego niektórzy ledwo utrzymywali się na nogach. Po kilkunastominutowej owacji sala wypełniona po brzegi powoli pustoszała, a orkiestra znikała za sceną, rozchodząc się do swoich garderób. Fagot łupnął o futerał. - nareszcie! - powiedział zaczerwieniony od dęcia fagocista. - Ta robota mnie wykończy - i spojrzał w lustro oglądając bordowe jak...fagot policzki. W drodze do domu muzyk myślał już tylko o chwili odpoczynku.

Drulity Musiał w końcu przyjść ten moment, w którym na początku wpisu wylądujemy w Państwie Zakonu Krzyżackiego. Stanie się to za sprawą miejscowości Drulity, która prawa lokacyjne uzyskała w 1435 roku od wielkiego mistrza krzyżackiego Paulo von Rossdorffa. Od 1466 roku Państwo Zakonu Krzyżackiego nazywane jest już Prusami Zakonnymi lub Prusami Krzyżackimi.

Potrero Hill, San Francisco. Za godzinę rozpocznie się pierwsza zmiana w porcie. Rozgrzane w porannym słońcu dźwigi portowe przy każdym najmniejszym podmuchu gorącego wiatru sypią łuszczącą się farbą na ulicę i okoliczne budynki. Billy, jak zwykle szedł przed robotą do swojej ulubionej, malutkiej kawiarni i jak zwykle zamówił mrożoną kawę, uśmiechając się szeroko do jedynej, dobrze znanej kelnerki. Samanta zniknęła na zapleczu, a Billy zasiadł wygodnie na swoim ulubionym miejscu przy oknie i rozłożył gazetę. Chwilę później kelnerka wróciła i postawiła na stole zamówioną kawę, szepcząc zaczepnie - Smacznego Billy, daj znać czy dziś jest równie dobra. - Zaczytany bywalec odwrócił wzrok w jej stronę puszczając oko, ona zrobiła to samo i weszła za ladę. Billy zdążył jeszcze zawiesić wzrok na jej pośladkach sięgając jednocześnie po kawę.

Stare Jeżewo Stare Jeżewo leży kilka kilometrów na południe od miasta Tykocin. Pierwsze wzmianki o tej miejscowości pochodzą ze spisu dóbr Tykocińskich Książąt Mazowieckich z XIII wieku. Wieś w XV wieku była własności litewskiego rodu Gasztołdów, a w 1542 roku przeszła w ręce Barbary Rdziwiłłównej (późniejszej żony Zygmunta Augusta). Nieco ponad wiek później dobra Tykocińkie wraz z Jeżewem zostały nadane hetmanowi Stefanowi Czarnieckiemu, który zapisał je w spadku swojej córce Katarzynie Czarnieckiej.

Okrągły księżyc zawisł ponad spiczastymi czubkami drzew. W oddali rozświetlone niebo przesłaniała pozakrzywiana linia masywu górskiego, która w tym świetle nabierała złowrogiego, upiornego wyglądu. Nagle, niczym nie zmącony spokój przerwał przeciągły świst. Czubki drzew wygięły się, zaszumiały, a gwieździste niebo podzieliła ciemna smuga. Po chwili cień zatoczył pętlę i zanurkował w iglasty gąszcz. Drobne fale strumyka wzburzyły się, mocząc trawę rosnącą w około. Dwa poniszczone, spiczaste buty spoczęły na kamiennej ścieżce prowadzącej do starej, niszczejącej chaty. Baba Jaga, jednym ruchem ręki nakazała miotle stanąć pod ścianą, a sama udała się do środka, niosąc na plecach zawinięty, czarny wór.

Uher Ta położona nieopodal Chełma wieś wzmiankowana jest już od 1581 roku jako własność prywatna rodziny Uhrowieckich. Założył ją starosta chełmski Mikołaj Uhrowiecki. Stanowiła ona centrum rozległych dóbr, w skład których wchodziły wsie Depułtycze Ruskie (obecnie Depułtycze), Weremowice, Brykowiec oraz Rohożyce. Wiadomo, że już na początku XVII wieku we wsi znajdował się drewniany dwór o charakterze obronnym, zbudowany na planie prostokąta.